Gdy zapłaczą cykady (Higurashi) 05: Księga uświadomienia

CYKADY PŁACZĄ ODPOWIEDZIAMI Po czterech znakomitych tomach „Księgi pytań” w końcu dotarłem do „Ksiąg odpowiedzi”. Pierwszy tom „Księgi uświadomienia”, zaczynający wyjaśniać nam wydarzenia z „Księgi dryfującej bawełny” (a nie z „Księgi uprowadzenia przez demony”) to kawał dobrej mangi, w której zbiegają się też wątki dotąd obecne jedynie w alternatywnych wersjach wydarzeń „Cykad”. Mangi nadal pełnej tajemnic, klimatu i naprawdę dobrze skrojonych bohaterów. I nawet jeśli wciąż zdarzają się powtórkowe wątki w stosunku do wcześniejszych części, absolutnie warto poznać całość. Akcja tego tomu zabiera nas w podróż w czasie do roku 57. ery Shouwa, pokazując nam co działo się w Hinamizawie zanim zjawił się w niej Keiichi. Shion Sonozaki, młodsza bliźniaczka Mion, przed laty została wyrzucona z wioski. Według tradycji rodu w przypadku bliźniąt, młodsze z nich powinno zostać zabite zaraz po narodzinach, ale dziewczynie pozwolono żyć – tyle, że na wygnaniu. Teraz, jako nastolatka, ucieka ze szkoły i wraca w rodzinne strony. Z pomocą siostry, która pomaga jej ukryć ten fakt przed resztą, zaczyna udawać Mion i wieść nowe życie. Tak poznaje nie tylko historię tajemniczych zgonów, do jakich doszło tu w ostatnich latach, ale także i Satoshiego Houjou, brata jednej z koleżanek siostry. Ciężka sytuacja rodzinna zmusza chłopaka do podejmowania trudnych decyzji, a te doprowadzić mogą do kolejnej tragedii. Gdy on i Shion coraz bardziej zbliżają się do siebie, ród Sonozokich dowiaduje się o ucieczce dziewczyny i tym, co się dzieję. Jego członkowie nie zamierzają patrzeć spokojnie na rozwój wydarzeń, a ich interwencja oznacza tylko jedno: nie wszyscy wyjdą cało z tego, co nadciąga… „Gdy zapłaczą cykady” to seria zbudowana na jednym schemacie. Wciąż te same wątki i te same postacie, przeplatają się ze sobą w alternatywnych wersjach wydarzeń. Nie inaczej jest w tym właśnie tomie, bezpośredniej kontynuacji tomu drugiego, ale ukazującej, jak wiele rzeczy z innych wersji historii ukazanych innych częściach ma znaczenie dla rozwoju całości. Dopiero więc po przeczytaniu wszystkiego można powiedzieć, że w pełni zrozumiało się całość, choć lektura bezpośrednio po „Księdze dryfującej bawełny” też nie będzie błędem. Co prawda czytelnicy czasem mogą poczuć się znużeni, skoro znów otrzymują te same wydarzenia pokazane jednak z zupełnie innej perspektywy (albo zupełnie rozbudowane), ale nie zmienia to faktu, że te „Cykady” wciąż są świetne i w końcu wszystko zaczyna wychodzić na jaw. Zaczyna, bo to dopiero połowa „Księgi uświadomienia”, ale i tak naszym oczom ukazuje się już wiele elementów odsłaniających cały obraz. Oczywiście autor pamięta, że ma być tajemniczo, mrocznie, krwawo, ale też z urokiem, humorem i romantyczną nutą, która w tym tomie jest całkiem wyrazista. Miło jest też po raz kolejny ujrzeć Keiichigo i poznać wydarzenia, w których brał udział z drugiej strony. Tym bardziej, że wszystko to jest nieźle narysowane i bardzo ładnie wydane. Komu podobały się poprzednie „Cykady”, koniecznie powinien poznać także ten. To dobra lektura, wciągająca i intrygująca. Trudno nie być po niej ciekawym, co jeszcze szykuje dla nas autor.

Po ,,Księgach pytań” nadszedł czas na ,,Księgi odpowiedzi”, które otwiera w polskim wydaniu dwutomowa ,,Księga uświadomienia” opisująca historię zniknięcia Satoshiego oraz sióstr Sonozaki, widzianą oczami młodszej z nich – Shion. Zapraszamy do zapoznania się z kolejną pełną bólu i przemocy historią, która rozegrała się w Hinamizawie. ,,Księga uświadomienia” stanowi odpowiedź na wydarzenia znane czytelnikowi z ,,Księgi dryfującej bawełny”, a akcja rozpoczyna się w roku 57. roku ery Shouwa (1982r.), kiedy to Shion ucieka ze szkoły z internatem by powrócić do rodzinnej Hinamizawy, gdzie jej starsza siostra bliźniaczka uczy się bycia głową rodu Sonozaki. Mimo iż dziewczyny wydają się być identyczne jak krople wody, to jednak szybko okazuje się, że ich losy są zupełnie inne. Shion tak naprawdę ma szczęście, że żyje, bowiem tradycja rodu nakazywała by młodsze z bliźniąt zostało zabite zaraz po urodzeniu – bowiem tylko jedna osoba może być głową rodu i przejąć brzemię demona – co stało się udziałem Mion. Niepomna zakazu starszyzny Shion postanawia jednak powrócić do Hinamizawy, gdzie mimo oschłego traktowania przez bliskich i zepchnięcia na margines społeczeństwa, czuje się jak w domu. By unikać kłopotów postanawia przez jakiś czas podszywać się pod swoją starszą siostrę. I tym sposobem jej droga krzyżuje się z losami Satoshiego. Jak szybko się okaże, to co wydawałoby się wakacyjnym zauroczeniem pociągnie za sobą falę śmierci i nieszczęść w Hinamizawie… Historia sióstr Sonozaki od samego początku jest mroczna i przepełniona bólem i choć zdawałoby się beztroskie zachowanie Shion czy wesołe chwile spędzone z Satoshim miały to zatuszować. Jednak czytelnik cały czas czuje wiszące nad dziewczyną widmo groźny gniewu rodu i opiekuńczego bóstwa Hinamizawy. Jeżeli chodzi o samą klątwę dowiadujemy się o niej dość sporo, ciekawym zabiegiem jest też fakt obserwowania wszystkich wydarzeń oczami Shion, która mimo iż pochodzi z Hinamizawi zachowuje się częściowo jak osoba z zewnątrz – ze względu na odsunięcie jej od reszty rodziny, przez co poddaje wątpliwości wiele spraw, które dla pozostałych mieszkańców stanowią niepodważalne prawdy. ,,Księga uświadomienia” stanowi także wyczerpujące wyjaśnienie odnośnie losów Satoshiego, o którym co nieco dowiedzieliśmy się podczas lektury ,,Ksiąg pytań”, jednak tak jak w ich przypadku, część rzeczy pozostaje niedopowiedziana, a autorzy pozostawiają poszlaki mające na celu doprowadzenie nas do odkrycia tajemnicy Hinamizawy. Cała recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Mion i Shion to bliźniaczki. Są naprawdę tak podobne do siebie, że można by było tyko zmienić ich ubrania czy sposób mówienia i byłyby nie do odróżnienia. Jednak rodzina Sonozakich ma pewną zasadę: nie mogą w niej żyć bliźnięta. Zwykle jedno z nich „umierało”. Tym razem, podczas narodzin Mion i Shion, udało się zachować przy życiu obydwie. Pod jednym warunkiem: będą one mieszkały oddzielnie. Mion została w Himinazawie. Została naznaczona na głowę rodziny, ma na plecach tatuaż. Kiedyś przejmie panowanie nad Sonozakimi i całymi ich nie do końca legalnymi interesami. Poza szkołą nosi się na sportowo lub tradycyjnie, w kimono. Jest może cicha i spokojna, ale mocno stąpa po ziemi i potrafi być naprawdę bezwzględna. Dobrze przyjęła wszystkie lekcje babci, obecnej głowy rodziny. Shion została wydalona z wioski. Uczy się w zamkniętej szkole św. Łucji, nie spotyka się z rodziną i siostrą-bliźniaczką. Lubi ubierać się kobieco. Zawsze ma przy sobie broń: pistolet lub paralizator. Ma spory żal do mieszkańców Himinazawy, że to jej przypadł los wygnańca. Do tego chłopak, którego kochała całym młodzieńczym serduszkiem, miał pecha urodzić się w rodzinie popierającej budowę tamy. A to oznacza, że na niego też spadła klątwa Ooshiego. Wszystko to sprawiło, że ma ona w sobie ogromny żal. A tłumiony żal przeradza się w chęć zemsty! Więcej na: https://www.monime.pl/gdy-zaplacza-cykady-ksiega-uswiadomienia-tom-5-6/