Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką:
18,39 zł
Jeżeli produkt jest sprzedawany krócej niż 30 dni, wyświetlana jest najniższa cena od momentu, kiedy produkt pojawił się w sprzedaży.
Opinie o produkcie (2)
Michał Lipka
27 grudnia 2019
MANGOWY REMAKE
Coś się kończy, coś zaczyna. Właśnie pożegnaliśmy dwie świetne serie shounenowe, jakimi bez dwóch zdań były „Akame ga Kill!” i „Dimension W”, a już na ich miejsce wskoczyły kolejne nowości z tego gatunku: udany „Dr. Stone” i trzymająca podobny poziom seria „Dororo i Hyakkimaru”. Skamieniałymi ludźmi zajmowałem się niedawno, pora przyjrzeć się więc tej drugiej opowieści. Bo chociaż nie jest to manga do końca spełniona, na pewno warto poświęcić nieco czasu na jej poznanie.
Głównych bohaterów opowieści jest dwóch. Pierwszym z nich jest Hyakkimaru, ponury, potężny wojownik polujący na demony. Przemierza on kraj, nie zważając na nikogo, byle tylko wypełnić swój obowiązek. Zamiast rąk ma miecze, wydaje się nie znać strachu ani litości, ale…
Dororo to sierota, która każdego dnia próbuje zdobyć coś do jedzenia, by przetrwać w biedzie wojennej rzeczywistości świata u schyłku okresu Muromachi. Kradzież to jedyne, co mu pozostaje i tak pewnego dnia pakuje się w kłopoty. Kłopoty, z których chcąc nie chcąc wybawia go Hyakkimaru, który staje do walki z okolicznym demonem. Co wyniknie z tego brzemiennego w skutki spotkania tej niezwykłej dwójki?
Chociaż na okładce tej serii podano, że jej scenarzystą jest ojciec mangi, sam Osamu Tezuka, nie jest to do końca prawda. a raczej jest to prawda w takim samym stopniu, jak w przypadku wymienienia go jako scenarzysty „Pluto” Naokiego Urasawy. W obu przepadkach mamy bowiem do czynienia z remake’ami klasycznych dzieł Tezuki w nowej formie. „Dororo”, bo taki tytuł nosi pierwowzór, to opowieść stworzona w latach 60. XX wieku. Doczekała się nawet dwóch seriali anime, filmy fabularnego i sztuki teatralnej. Najnowszy serial właśnie gości na ekranach (nie w Polsce) i z tej okazji na rynku pojawiła się także manga „Dororo i Hyakkimaru”. I jakie jest to dzieło?
Cóż, na pewno nie jest tak udane, jak być mogło. Jak należy tworzyć remake’i prac Tezuki pokazał Urasawa w genialnym, poruszający fascynującym i przesyconym sentymentami „Pluto”. Satoshi Shiki, autor m.in. „Kamikaze” nie jest twórcą tego kalibru, co ojciec „20th Century Boys”, więc jego opowieść to czysty rozrywkowy shounen, ale i tak jest niezła, a co ważniejsze, naprawdę znakomicie zilustrowana. Kreska jest gęsta, klimat mroczny, akcja dynamiczna a postacie wyraziste.
Cała reszta to lekka opowieść akcji, gdzie dzieje się dużo, tekstu nie ma wiele, a choć całość jest przewidywalna, czyta się ją naprawdę przyjemnie, szybko i z ochotą na więcej. Bo to po prostu kawał niezłej, rozrywkowej opowieści dla miłośników fantasy. Nie wybitnej, ale mimo wszystko wartej poznania, choć mam nadzieje, że będzie nam też dane przeczytać kiedyś oryginał.
MonimePL
28 lipca 2022
Manga jest dość prostą i krótką historią. Może nawet za krótką, bo z chęcią bym rozwinęła niektóre wątki. Wędrujący ronin, który poluje na demony, napotyka na swojej drodze godnego siebie przeciwnika. Co nieco o nim zdradziłam już wyżej. Okazuje się jednak, że świetnie władający mieczem Tahomaru to wysoko postawiona szycha. Posiada on ogromną moc, jednak ma to swój mroczny sekret. Tahomaru musiał wiele samego siebie poświęcić, by stać się tym, kim jest dziś. Hyakkimaru nie podejrzewa jednak, że są oni bardziej podobni do siebie niż to na pierwszy rzut oka widać.
Więcej na: https://www.monime.pl/dororo-i-hyakkimaru-tom-1-3/
Pliki cookies i pokrewne im technologie umożliwiają poprawne działanie strony i pomagają nam dostosować ofertę do Twoich potrzeb. Możesz zaakceptować wykorzystanie przez nas wszystkich tych plików i przejść do sklepu lub dostosować użycie plików do swoich preferencji, wybierając opcję "Dostosuj zgody".
W tym miejscu możesz określić swoje preferencje w zakresie wykorzystywania przez nas plików cookies.
Te pliki są niezbędne do działania naszej strony internetowej, dlatego też nie możesz ich wyłączyć.
Te pliki umożliwiają Ci korzystanie z pozostałych funkcji strony internetowej (innych niż niezbędne do jej działania). Ich włączenie da Ci dostęp do pełnej funkcjonalności strony.
Te pliki pozwalają nam na dokonanie analiz dotyczących naszego sklepu internetowego, co może przyczynić się do jego lepszego funkcjonowania i dostosowania do potrzeb Użytkowników.
Te pliki wykorzystywane są przez dostawcę oprogramowania, w ramach którego działa nasz sklep. Nie są one łączone z innymi danymi wprowadzanymi przez Ciebie w sklepie. Celem zbierania tych plików jest dokonywanie analiz, które przyczynią się do rozwoju oprogramowania. Więcej na ten temat przeczytasz w Polityce plików cookies Home.
Dzięki tym plikom możemy prowadzić działania marketingowe.
Michał Lipka
MANGOWY REMAKE Coś się kończy, coś zaczyna. Właśnie pożegnaliśmy dwie świetne serie shounenowe, jakimi bez dwóch zdań były „Akame ga Kill!” i „Dimension W”, a już na ich miejsce wskoczyły kolejne nowości z tego gatunku: udany „Dr. Stone” i trzymająca podobny poziom seria „Dororo i Hyakkimaru”. Skamieniałymi ludźmi zajmowałem się niedawno, pora przyjrzeć się więc tej drugiej opowieści. Bo chociaż nie jest to manga do końca spełniona, na pewno warto poświęcić nieco czasu na jej poznanie. Głównych bohaterów opowieści jest dwóch. Pierwszym z nich jest Hyakkimaru, ponury, potężny wojownik polujący na demony. Przemierza on kraj, nie zważając na nikogo, byle tylko wypełnić swój obowiązek. Zamiast rąk ma miecze, wydaje się nie znać strachu ani litości, ale… Dororo to sierota, która każdego dnia próbuje zdobyć coś do jedzenia, by przetrwać w biedzie wojennej rzeczywistości świata u schyłku okresu Muromachi. Kradzież to jedyne, co mu pozostaje i tak pewnego dnia pakuje się w kłopoty. Kłopoty, z których chcąc nie chcąc wybawia go Hyakkimaru, który staje do walki z okolicznym demonem. Co wyniknie z tego brzemiennego w skutki spotkania tej niezwykłej dwójki? Chociaż na okładce tej serii podano, że jej scenarzystą jest ojciec mangi, sam Osamu Tezuka, nie jest to do końca prawda. a raczej jest to prawda w takim samym stopniu, jak w przypadku wymienienia go jako scenarzysty „Pluto” Naokiego Urasawy. W obu przepadkach mamy bowiem do czynienia z remake’ami klasycznych dzieł Tezuki w nowej formie. „Dororo”, bo taki tytuł nosi pierwowzór, to opowieść stworzona w latach 60. XX wieku. Doczekała się nawet dwóch seriali anime, filmy fabularnego i sztuki teatralnej. Najnowszy serial właśnie gości na ekranach (nie w Polsce) i z tej okazji na rynku pojawiła się także manga „Dororo i Hyakkimaru”. I jakie jest to dzieło? Cóż, na pewno nie jest tak udane, jak być mogło. Jak należy tworzyć remake’i prac Tezuki pokazał Urasawa w genialnym, poruszający fascynującym i przesyconym sentymentami „Pluto”. Satoshi Shiki, autor m.in. „Kamikaze” nie jest twórcą tego kalibru, co ojciec „20th Century Boys”, więc jego opowieść to czysty rozrywkowy shounen, ale i tak jest niezła, a co ważniejsze, naprawdę znakomicie zilustrowana. Kreska jest gęsta, klimat mroczny, akcja dynamiczna a postacie wyraziste. Cała reszta to lekka opowieść akcji, gdzie dzieje się dużo, tekstu nie ma wiele, a choć całość jest przewidywalna, czyta się ją naprawdę przyjemnie, szybko i z ochotą na więcej. Bo to po prostu kawał niezłej, rozrywkowej opowieści dla miłośników fantasy. Nie wybitnej, ale mimo wszystko wartej poznania, choć mam nadzieje, że będzie nam też dane przeczytać kiedyś oryginał.
MonimePL
Manga jest dość prostą i krótką historią. Może nawet za krótką, bo z chęcią bym rozwinęła niektóre wątki. Wędrujący ronin, który poluje na demony, napotyka na swojej drodze godnego siebie przeciwnika. Co nieco o nim zdradziłam już wyżej. Okazuje się jednak, że świetnie władający mieczem Tahomaru to wysoko postawiona szycha. Posiada on ogromną moc, jednak ma to swój mroczny sekret. Tahomaru musiał wiele samego siebie poświęcić, by stać się tym, kim jest dziś. Hyakkimaru nie podejrzewa jednak, że są oni bardziej podobni do siebie niż to na pierwszy rzut oka widać. Więcej na: https://www.monime.pl/dororo-i-hyakkimaru-tom-1-3/