Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Najniższa cena z 30 dni przed obniżką:
15,99 zł
Jeżeli produkt jest sprzedawany krócej niż 30 dni, wyświetlana jest najniższa cena od momentu, kiedy produkt pojawił się w sprzedaży.
Opinie o produkcie (2)
Michał Lipka
28 marca 2019
NOWY POZIOM RELACJI CZŁOWIEK-GHUL
Po przepełnionych akcją i walkami poprzednich tomach „Tokyo Ghoula:re”, nadszedł czas na część spokojniejszą i bardziej sentymentalną. Zasiadając do lektury tego tomu, od razu przypominałem sobie, jak jakiś czas temu (nie minęło go tak wiele, ale mało też nie – przynajmniej jeśli odmierzać jego upływ ilościami przeczytanych stron) zasiadałem do lektury pierwszej serii „TG”. I chociaż to przede wszystkim shounen, więc czytelnicy oczekują starć, trupów i krwi (w końcu to także) horror, właśnie ten leniwy, wspominkowy ton sprawia, że dziesiąty tomik jest najlepszym z dotychczasowych z „re”.
Nadszedł czas na nowy etap w relacjach ludzi i ghuli. Od Najazdu na Cochleę minął miesiąc. Sasaki, jako główny sprawca wszystkiego, wciąż jest poszukiwany, a jednak na głowie ma ważniejsze rzeczy. Przypomniał sobie o ty, kim był kiedyś, wspomnienia z bycia Kenem Kanekim powróciły, a on sam wraca do kawiarni spotkać się z ghulami ze swojej przeszłości. To jednak tylko początek. Teraz, będąc ghulim królem, Ken chce założyć własną organizację i wprowadzić relacje z ludźmi na zupełnie nowy poziom. Co jednak z tego wszystkiego wyniknie?
W tym tomie główny bohater zasiada nad kubkiem kawy, w znajomym miejscu, w towarzystwie przyjaciół z dawnych dni i zaczyna wspominać, dlaczego więc i ja nie miałbym wspomnieć tego i owego? Więc wspominam: jak siedziałem z jednym tomikiem, nie pamiętam już którym, ale przepełnionym akcją, na dowrze. Wczesny wieczór, koniec lata, jeszcze ciepło, ale już chłodno… Jak ta atmosfera doskonale pasowała do „Tokyo Ghoula”. I jak bardzo przypomniały mi się tamte chwile po lekturze kilku początkowych stron tomiku.
Ale wróćmy do tematu. Ta część, jak już pisałem, jest powolniejsza, wręcz leniwa. Bohaterowie sporo rozmawiają, sporo planują i myślą, ale jednocześnie wiele z tego wynika i zapowiada konkretne zmiany. Oczywiście Sui Ishida pamięta, jaką opowieść tworzy, więc mamy tu też walki, lejącą się krew, mrok oraz… sporo humoru, specyficznego, ciężkawego, ale jednak. Dzięki czemu czytelnicy mogą znaleźć chwilę wytchnienia i trochę się zrelaksować.
A wszystko to tradycyjnie świetnie zilustrowane. Kreska jest realistyczna i szczegółowa, mocno posiłkowana zdjęciami, które tylko potęgują realizm. Owszem, czasami bywa też niechlujna i prosta, ale zawsze ma w sobie urok. Tak, jak i cała ta seria. Może nie zawsze trzyma jednakowy poziom, ale zawsze jest na tyle udana, by chciało się sięgać po kolejne tomy. Jak zwykle więc polecam, szczególnie miłośnikom horrorów.
Monika KILIJAŃSKA - Monime.pl
31 marca 2020
W dziesiątym tomie Tokyo ghoul :re wraca Ken i to tym razem tak na serio, nie tylko w umyśle Sasakiego. To znowu ten sam pewny siebie, mający plan Król. Ghule łączą się pod jego kierownictwem, a my otrzymujemy strukturę, która może bezpośrednio zwalczać skorumpowaną BSG: Czarną Kozę Ale co dzięki temu mamy? Chaos we własnych głowach, bo po obu stronach są ci, na których nam zależy: i po stronie ghuli, i po stronie BSG.
Pierwszym krokiem, jaki stawia Ken, jest jasne postawienie sprawy: odcinamy się od Klaunów. Ghoule z kawiarni, Drzewa Aogiri i ludzie z dawnej drużyny Arimy ramię w ramię walczą jako białe garniaki wraz z prawdziwymi białymi garniakami i Nakim przeciwko dość licznym oddziałom Klaunów.
Dla żądnych emocji i rozterek sercowych: mamy tu dość ciekawe oświadczyny!
Więcej na https://www.monime.pl/tokyo-ghoul-re-tom-10/
Pliki cookies i pokrewne im technologie umożliwiają poprawne działanie strony i pomagają nam dostosować ofertę do Twoich potrzeb. Możesz zaakceptować wykorzystanie przez nas wszystkich tych plików i przejść do sklepu lub dostosować użycie plików do swoich preferencji, wybierając opcję "Dostosuj zgody".
W tym miejscu możesz określić swoje preferencje w zakresie wykorzystywania przez nas plików cookies.
Te pliki są niezbędne do działania naszej strony internetowej, dlatego też nie możesz ich wyłączyć.
Te pliki umożliwiają Ci korzystanie z pozostałych funkcji strony internetowej (innych niż niezbędne do jej działania). Ich włączenie da Ci dostęp do pełnej funkcjonalności strony.
Te pliki pozwalają nam na dokonanie analiz dotyczących naszego sklepu internetowego, co może przyczynić się do jego lepszego funkcjonowania i dostosowania do potrzeb Użytkowników.
Te pliki wykorzystywane są przez dostawcę oprogramowania, w ramach którego działa nasz sklep. Nie są one łączone z innymi danymi wprowadzanymi przez Ciebie w sklepie. Celem zbierania tych plików jest dokonywanie analiz, które przyczynią się do rozwoju oprogramowania. Więcej na ten temat przeczytasz w Polityce plików cookies Home.
Dzięki tym plikom możemy prowadzić działania marketingowe.
Michał Lipka
NOWY POZIOM RELACJI CZŁOWIEK-GHUL Po przepełnionych akcją i walkami poprzednich tomach „Tokyo Ghoula:re”, nadszedł czas na część spokojniejszą i bardziej sentymentalną. Zasiadając do lektury tego tomu, od razu przypominałem sobie, jak jakiś czas temu (nie minęło go tak wiele, ale mało też nie – przynajmniej jeśli odmierzać jego upływ ilościami przeczytanych stron) zasiadałem do lektury pierwszej serii „TG”. I chociaż to przede wszystkim shounen, więc czytelnicy oczekują starć, trupów i krwi (w końcu to także) horror, właśnie ten leniwy, wspominkowy ton sprawia, że dziesiąty tomik jest najlepszym z dotychczasowych z „re”. Nadszedł czas na nowy etap w relacjach ludzi i ghuli. Od Najazdu na Cochleę minął miesiąc. Sasaki, jako główny sprawca wszystkiego, wciąż jest poszukiwany, a jednak na głowie ma ważniejsze rzeczy. Przypomniał sobie o ty, kim był kiedyś, wspomnienia z bycia Kenem Kanekim powróciły, a on sam wraca do kawiarni spotkać się z ghulami ze swojej przeszłości. To jednak tylko początek. Teraz, będąc ghulim królem, Ken chce założyć własną organizację i wprowadzić relacje z ludźmi na zupełnie nowy poziom. Co jednak z tego wszystkiego wyniknie? W tym tomie główny bohater zasiada nad kubkiem kawy, w znajomym miejscu, w towarzystwie przyjaciół z dawnych dni i zaczyna wspominać, dlaczego więc i ja nie miałbym wspomnieć tego i owego? Więc wspominam: jak siedziałem z jednym tomikiem, nie pamiętam już którym, ale przepełnionym akcją, na dowrze. Wczesny wieczór, koniec lata, jeszcze ciepło, ale już chłodno… Jak ta atmosfera doskonale pasowała do „Tokyo Ghoula”. I jak bardzo przypomniały mi się tamte chwile po lekturze kilku początkowych stron tomiku. Ale wróćmy do tematu. Ta część, jak już pisałem, jest powolniejsza, wręcz leniwa. Bohaterowie sporo rozmawiają, sporo planują i myślą, ale jednocześnie wiele z tego wynika i zapowiada konkretne zmiany. Oczywiście Sui Ishida pamięta, jaką opowieść tworzy, więc mamy tu też walki, lejącą się krew, mrok oraz… sporo humoru, specyficznego, ciężkawego, ale jednak. Dzięki czemu czytelnicy mogą znaleźć chwilę wytchnienia i trochę się zrelaksować. A wszystko to tradycyjnie świetnie zilustrowane. Kreska jest realistyczna i szczegółowa, mocno posiłkowana zdjęciami, które tylko potęgują realizm. Owszem, czasami bywa też niechlujna i prosta, ale zawsze ma w sobie urok. Tak, jak i cała ta seria. Może nie zawsze trzyma jednakowy poziom, ale zawsze jest na tyle udana, by chciało się sięgać po kolejne tomy. Jak zwykle więc polecam, szczególnie miłośnikom horrorów.
Monika KILIJAŃSKA - Monime.pl
W dziesiątym tomie Tokyo ghoul :re wraca Ken i to tym razem tak na serio, nie tylko w umyśle Sasakiego. To znowu ten sam pewny siebie, mający plan Król. Ghule łączą się pod jego kierownictwem, a my otrzymujemy strukturę, która może bezpośrednio zwalczać skorumpowaną BSG: Czarną Kozę Ale co dzięki temu mamy? Chaos we własnych głowach, bo po obu stronach są ci, na których nam zależy: i po stronie ghuli, i po stronie BSG. Pierwszym krokiem, jaki stawia Ken, jest jasne postawienie sprawy: odcinamy się od Klaunów. Ghoule z kawiarni, Drzewa Aogiri i ludzie z dawnej drużyny Arimy ramię w ramię walczą jako białe garniaki wraz z prawdziwymi białymi garniakami i Nakim przeciwko dość licznym oddziałom Klaunów. Dla żądnych emocji i rozterek sercowych: mamy tu dość ciekawe oświadczyny! Więcej na https://www.monime.pl/tokyo-ghoul-re-tom-10/